Γιώργος Σύρρος "Περιμένοντας το ποδήλατο - Αρχή και τέλος"

Θυμάσαι;

Εκείνες τις πρώτες μέρες…

Το μόνο που κάναμε ήταν να χαμογελάμε.

Πλέαμε σε μια θάλασσα από γέλια και έρωτα,

σαν τα παιδιά που κολυμπούν στ’ ακρογιάλια,

αθώα και ενθουσιασμένα,

σα να βλέπουν για πρώτη φορά το μεγάλο Ωκεανό.

Και τώρα…

Η θάλασσα σκοτείνιασε,

δεν μπορούμε πλέον να δούμε στο βυθό τη χρυσαφένια άμμο

και τα ολόλευκα κοχύλια.

Τα πόδια μας μοιάζουν παραμορφωμένα κάτω από την επιφάνεια,

ανίκανα να μας στηρίξουν και έτοιμα να καταρρεύσουν,

το νερό πάγωσε

και το κύμα μας παρασέρνει μακριά.

Δεν έπρεπε ποτέ να ξανοιχτούμε τόσο πολύ.