Γιώργος Σύρρος "Περιμένοντας το ποδήλατο - Νοσταλγικά χείλη"

Όταν ήρθε το τέλος του κόσμου

και η μεγάλη παγωνιά άρχισε ν’ απλώνεται και ν’ απειλεί,

έκανα το φιλί σου ένα μαγικό σεντούκι θησαυρού.

Μέσα στο άγγιγμα των χειλιών σου

έκλεισα όλα τ’ αστέρια του ουρανού,

μάζεψα εκεί τους ταξιδιάρικους αγέρες από τις τέσσερις γωνιές της γης,

τα νερά κάθε κρυφής, απάτητης λίμνης και ατίθασου καταρράκτη,

τις τελευταίες, ζεστές αχτίδες του ήλιου.

Έτσι,

κάθε φορά που σε φιλούσα,

αγκάλιαζα ξανά έναν κόσμο ομορφιάς

που είχε για πάντα πια χαθεί.