Διασχίζοντας το μεταίχμιο - Πρωτέας β'

Πρωτέας β’

Κράτα με σφιχτά καθώς θα παλεύω να ξεφύγω.

Κράτα με και κλείσε τα μάτια

να μη με βλέπεις που θα γίνομαι φίδι,

νερό και αέρας για να φύγω.

Κράτα με και πες μου πως μ’ αγαπάς.

Και αν αντέξεις την τελευταία

και πιο τρομερή απ’ όλες τις μεταμορφώσεις,

εάν δεν τρομάξεις όταν γίνω το σκοτάδι

που καταπίνει και αφανίζει τον έρωτά σου

ξεσκίζοντας τις σάρκες σου με τα δόντια του,

τότε θ’ ακούσεις το ράγισμα

και θα ησυχάσω στην αγκαλιά σου,

παντοτινά δικός σου.